Schematy wykrojów spódnic do strojów „titanikowych” to dość prosta do uszycia część garderoby edwardiańskiej. Część wykrojów to takie ogólne schemaciki, część macie z dokładniejszymi wytycznymi – czyli schemat z rozliczeniem w centymetrach.
Wzory bez centymetrów są z pism „La Mode Nationale” i „Petit Echo de la Mode”, te z centymetrami z polskiego „Tygodnika Mód i Powieści”.

UWAGA: To jest okres, kiedy spódnica miała wysoką talię. Czyli jak sobie zawiążecie wstążkę w talii, to nie tam kończy się spódnica, a wyżej – zależnie od modelu górna krawędź może dochodzić do żeber.

Na tych schematach macie różne metody dopasowania tak wysokiej talii: cięcia po kształcie sylwetki, zaszewki lub marszczenie. I to ostatnie jest najłatwiejsze, zwłaszcza, że modne były różnorakie szarfy i wiązania (ale o tym będzie w poście o dodatkach do stylizacji).

Pamiętajcie też, że tych wykrojów można używać i na spódnice, i jako doły do sukien jednoczęściowych.

1910 rok
Talia – 37 cm w połowie
Biodra – 66 cm w połowie

1910 rok
Tu macie podaną rozmiarówkę w opisie.

1911
Schematy ogólne

1911
Kropkowana linia ……. oznacza linię przodu.
Na wykroju macie połowę przodu i tyłu (1) oraz dolną część. To jedna z tych łatwiejszych spódnic marszczonych w talii.

1911
Talia w połowie – 34 cm
Biodra w połowie – 52 cm

1911
Od razu uprzedzam, że ilustracja sobie, a w rzeczywistości ta spódnica jest szersza dołem.

1911
Suknia wizytowa, wymiary w opisie poniżej:

1912
Proste schematy na spódnice / doły sukien.

1912
„La Mode Nationale” zamieszczało w niektórych numerach takie małe schemaciki obrazujące wykrój, który można zamówić w skali 1:1. Niektóre dodawano gratis do pisma w formie bibułkowej. Oczywiście kto by to digitalizował rozłożone, ale dlatego część obrazków jest z ciut większym obrazkiem.
Zwróćcie jeszcze uwagę na to, jak ten wykrój rozcięto wzdłuż rękawa 

1912

1912

1912
Około 75 cm w talii

1912
Kolejna suknia wąska na ilustracji ale w rzeczywistości dość szeroka dołem. Te nasze przodkinie to jednak ceniły wygodę.

1913