W okresie ogólnie pojętej secesji najprostsze są stroje edwardiańskie. I względnie najwygodniejsze. Dlaczego?
W tym okresie pojawiają się suknie dzienne BEZ STÓJKI, która towarzyszy modnym ubiorom przez całą secesję.
Mniej dopasowywania, mniej elementów, szybsze szycie. Oraz – hit mody – bluzka kimonowa.
I dziś zaprezentuję Wam kilka schemacików z francuskich pism na ten właśnie typ bluzki / góry sukni.

Ilustracja 1 – to schemat z 1910 roku i uwaga – pojawia się tylko raz. Potem zostanie zmodyfikowany – ale to za chwilę. Na tej ilustracji lewy brzeg – złożenie tkaniny. U góry przód bluzki, po prawej wystaje rękaw, na dole plecy. Bluzka ta krojona jest z jednego kawałka – jak większość kimonowych w tym okresie.
Niezależnie od tego w jakim kierunku ułożony jest schemat (czasem przód na dole, czasem jak tu na górze) przód rozpoznacie po tym, że na schemacie ma półowalne wydłużenie, które bluzuje stanik w mały odwłok osy, oraz jest szerszy niż tył.

***

Ilustracja 2 – Praktycznie niewiele różnią się od poprzedniej ale ta drobna zmiana polepsza układalność bluzki. Wykrój nie jest na planie krzyża, gdzie środek przodu i tyłu biegną w jednej osi, na większości schematów tył będzie miał lekkie nachylenie. Nadal mamy kimono we współczesnym rozumieniu. Nadal z jednego kawałka tkaniny – co powoduje duże i nieekonomiczne zużycie tkaniny.

***

Na co oczywiście jest sposób:
Ilustracja 3 – odcinamy rękaw. Może być odcięty niemal po linii boku stanika, może dopiero za „zakrętem pachy”. Ale daje się wtedy ułożyć tkaninę bardziej ekonomicznie oraz – zrobić długie rękawy. Albo podwójne.

***

Ilustracja 4 – przedstawia schemat z 1911 roku z holenderskiego „De Gracieuse” i jest o tyle istotna, że przedstawia najpowszechniejszy typ kroju ówczesnej kimonowej bluzki. Obok zaznaczyłam Wam kolorami co się z czym zszywa. Ale nadal przód jest łukowato wydłużony w talii i jest szerszy niż tył. W tym modelu tez można odciąć rękaw – w sensie kroić go oddzielnie.

Ilustracja 5 – na planie poprzedniego schematu narysowałam Wam dwie kolejne opcje krojenia ówczesnych kimonowych bluzek.

A to jak to wygląda po zszyciu:
Ilustracja 6 – bok bluzki przy podniesionej ręce.
A – to nasz krój z ilustracji 4.
B – oddzielnie wycięty jest spód rękawa (czerwony prostokąt na il.5)
C – oddzielnie wycięty boczek stanika (niebieski prostokąt na il.5)
Niepodpisany – ma krój z ilustracji 1 lub 2 ale z małymi nacięciami na łuku pachy, w które wstawiono kwadratowe kliny. Takie rozwiązanie będzie potem bardzo powszechne w latach 1950s.

***

Ilustracja 7 – jest z wcześniejszego okresu – 1908 – i pisma niemieckiego. Ta bluzka co prawda ma stójkę – ale możecie spróbować podobną uszyć na późniejsze lata. Ten model ma rękawy, które w latach 1980s zobaczycie niemal wszędzie – nietoperze. Jedna bluzka uszyta jest z tkaniny w paseczki, dwie pozostałe są zafałdowane. Łatwo wtedy dosztukować tkaninę i ukryć doszycie pod którąś z fałdek. Nie jest to model, który przewija się często, stanowił raczej epizod w ówczesnej modzie, ale może ułatwi to Wam życie – i krojenie.

***

Ilustracja 8 – pokazuje jak poszerzać i wydłużać wykrój, jeśli po przyłożeniu papieru do siebie uznamy, że jednak coś nam nie wyszło. Po tych samych liniach możemy zmniejszyć wykrój.